بسیاری از متخصصین ارتودنسی از بندهایی بر روی دندان‌های آسیای عقبی استفاده می‌کنند تا پشتیبانی بیشتری فراهم شود و کار گذاشتن ابزارآلات دیگر را ممکن سازد. این بندها یا سپریتور های ارتودنسی، حلقه‌های فلزی هستند که کاملاً دندان را احاطه می‌کنند. از آنجایی که بین دندان‌های اغلب افراد هیچ فاصله‌ای وجود ندارد، تقریباً غیرممکن یا بسیار سخت است که این بندها را بتوان بدون هیچگونه فاصله‌ای کار گذاشت. این امر می‌تواند برای بیمار دردناک نیز باشد. بنابراین یکی از اولین گام‌ها در فرایند کار گذاشتن سیم کشی، قرار دادن سپریتور ارتودنسی یا فاصله انداز است. قرار دادن جدا کننده باید یک هفته زودتر از کار گذاشتن بندها انجام شود تا فضای کافی بین دندان‌ها ایجاد شده باشد.
سپریتور ارتودنسی چه کاری انجام می‌دهند؟
جدا کننده‌ها، بندهای پلاستیکی کوچکی هستند که در ابتدا با استفاده از ابزار خاصی کشیده می‌شوند. سپس به صورت پشت سر هم در تماس با محلی که باید فاصله ایجاد شود، قرار می‌گیرند. هنگامی که سپریتور قرار داده می‌شود، ممکن است بیمار مقداری احساس فشار یا هل دادن داشته باشد که به دلیل فشار مورد نیاز برای جای گرفتن بند پلاستیکی بین دندان‌ها، می‌باشد. گاهی، هنگامی که سپریتور با بافت لثه تماس پیدا می‌کند، ممکن است بیمار احساس نیشگون گرفتن پیدا کند. این احساس تند و تیز معمولاً در عرض یکی دو دقیقه برطرف می‌شود.
درد بعد از نصب سپریتور
هنگامی که فاصله انداز در جای خود قرار گرفت، بیمار احساس خواهد کرد تکه‌ای غذا بین دندان‌هایش گیر کرده است. معمولاً 4-6 ساعت پس از قرار دادن فاصله انداز، احساس درد و ناراحتی ناشی از فشار یا حرکت دندان‌ها آغاز می‌شود. درد سنگینی که در ابتدا احساس می‌شود، به صورت طبیعی در یک یا دو روز آینده بیشتر می‌شود و سپس فروکش می‌کند. در طول روزهای اولیه، مسکن‌هایی که بدون نسخه پزشک در دسترس هستند، می‌توانند درد را کاهش دهند. در مورد چگونگی کنترل درد با متخصص ارتودنسی خود مشورت کنید.
هنگام استفاده از فاصله انداز، نکات خاصی را باید رعایت کرد؟
در اکثر موارد شما می‌توانید همان غذاهایی را مصرف کنید که به صورت عادی از خوردن آنها لذت می‌برید. هر چند توصیه می‌شود از مواد غذایی چسبنده مانند تافی، آدامس، کارامل و شکلات‌های صمغی، استفاده نکنید. زیرا این غذاها به سپریتور می‌چسبند و آنها را از جای خود خارج می‌کنند. اگر جدا کننده‌ها زودتر از هنگام از جای خود خارج شوند، باید دوباره آنها را در جای خود فیکس کرد. اگر موفق به فیکس کردن آنها نشوید زمانی که بندها و سیم‌کشی‌های ارتودنسی کار گذاشته می‌شوند، تجربه ناخوشایندی خواهید داشت، چرا که دندان‌ها در موقعیت مناسب خود قرار ندارند. اینکه بتوانید دندان‌های خود را به صورت عادی و طبیعی مسواک بزنید و بشویید، بسیار به جا و مناسب است اما از نخ دندان کشیدن بین دندان‌ها اجتناب کنید، چرا که می‌تواند سپریتورها را از جای خود خارج کند.
خارج کردن سپراتور ارتودنسی
تا زمانی که متخصص ارتودنسی تصمیم به خارج کردن سپریتورها بگیرد، باید از آنها استفاده کرد. ممکن است فاصله اندازها به خودی خود و بدون آنکه توسط بیمار خارج شوند با استفاده از خلال دندان یا مصرف غذاهای چسبنده خارج شوند. گاهی ممکن است دندانپزشک از فاصله اندازی استفاده کند که شبیه فاصله اندازهای فلزی است با این تفاوت که قابلیت خارج شدن دارد و در برخی موارد ممکن است کلید یا سیمی برای تنظیم محکم بودن سپریتور نیز وجود داشته باشد. فاصله اندازها چند دقیقه قبل از کار گذاشتن سیم‌کشی‌ها، خارج می‌شوند. خارج کردن جدا کننده‌ها فرایندی است که نسبت به کار گذاشتن اولیه سپریتور، باعث درد و ناراحتی کمتری می‌شود.