وسیع کننده کام (اکسپندر) و ایجاد فاصله بین دندان ها

در طول چند دهه گذشته، تغییراتی در ارتودنسی ایجاد شده است که در صورت شلوغی دندان‌ها، به جای کشیدن دندان از وسیع کردن قوس‌های دهان استفاده می‌شود. اکسپندرها به خوبی عمل می‌کنند، اما برخی از عوارض جانبی وجود دارد که والدین را متعجب می‌کنند. یکی از آن‌ها، ظاهر شدن و ناپدید شدن فاصله بین دندان‌های جلو است.
کام یا سقف دهان از دو استخوان تشکیل شده که در مرکز توسط اتصالی به نام درز به هم متصل می‌شوند. هنگامی که بیمار جوان است، این درز از غضروف منعطف تشکیل شده است که ناحیه رشد (یک صفحه رشد) می‌باشد. پس از بلوغ اسکلتی در سن بین 14 و 17 سال، این درز از بین می‌رود و کام به یک تک ساختار تبدیل می‌شود. وسیع کننده‌ها (اکسپندرها) از مزیت وجود صفحه رشد استفاده می‌کنند، البته در صورتی که قبل از ترکیب دو استخوان با هم مورد استفاده قرار گیرند. یکی از نشانه‌های این که وسیع کننده واقعا دو نیمه کام را حرکت داده است، ایجاد فضایی بین دندان‌های جلو می‌باشد. دندان‌های نیش مرکزی در قسمت‌های مختلف صفحه رشد قرار دارند و با گسترش کام، از یکدیگر فاصله می‌گیرند. نتیجه، ایجاد یک شکاف قابل مشاهده بین دندان‌ها است. این شکاف طبیعی و مطلوب است.
پس از آنکه وسیع کننده مقدار بسط مورد نظر را ایجاد کرد، متخصص ارتودنسی آن را به مدت چند ماه در همان مکان رها می‌کند تا دو نیمه کام را جدا از هم نگه دارد، در حالی که استخوان جدید بین آن‌ها شکل می‌گیرد. پس از حذف وسیع کننده، همیشه تا حدودی بازگشت و یا از دست دادن پهنای قوس وجود دارد. اکثر متخصصین ارتودنسی با پیش بینی این تغییر، کام را چند میلیمتر بیشتر اصلاح می‌کنند.
در طول این دوره تثبیت، شکاف ایجاد شده در طول گسترش کام به خودی خود بسته می‌شود. این فرآیند به آرامی در طول زمان اتفاق می‌افتد، اما بسیاری از والدین در اولین باری که متوجه کوچک‌تر شدن یا رفع کامل آن می‌شوند، شوکه می‌گردند. بدیهی است که بسیاری از والدین با مطب متخصص ارتودنسی تماس می‌گیرند و نگران هستند که وسیع کننده (اکسپندر) لغزیده است و مزایای حاصل شده در مرحله فعال‌سازی از بین رفته است.
در طول بسط کام، دو نیرو به دندان‌ها وارد می‌شود. نیرویی که توسط وسیع کننده ایجاد می‌شود، کام را به طرفین سوق می‌دهد و فاصله‌ای بین دندان‌ها به وجود می آید. در عین حال یک نیروی مخالف توسط بافت لثه روی دندان‌های وارد می‌شود. درست مانند سایر بافت‌های نرم در بدن، لثه‌ها الاستیک هستند. همانطور که اکسپندر دندان‌ها را به سمت خارج هل می‌دهد، بافت لثه شروع به کشیدن دندان‌ها به سمت عقب می‌نماید. شما می‌توانید این وضعیت را با مقایسه اندازه شکاف بین دندان‌ها و میزان بسط قابل مشاهده در وسیع کننده متوجه شوید. به ندرت اندازه شکاف بین دندان‌ها به اندازه فاصله بین دو طرف وسیع کننده افزایش می‌یابد، زیرا حتی قبل از تکمیل بسط مورد نظر، دندان‌ها شروع به حرکت به سمت عقب می‌کنند. نشانه دیگری که دندان‌های جلو با هم در حال کشیده شدن به سمت عقب هستند، این است که در طول گسترش بدون هیچ دلیل خاصی، دچار درد و لقی می‌شوند (درست مانند زمانی که بریس آن‌ها را حرکت می‌دهد). اکنون شما می‌دانید که دندان‌ها توسط الیاف الاستیک در بافت لثه‌تان، با هم به سمت عقب کشیده می‌شوند. در حقیقت، بسته شدن کامل فاصله بین دندان‌های جلو پس از برداشتن اکسپندر مسئله غیر معمولی نیست.
پیش آگاهی از آنکه گسترش دهنده باعث ایجاد یک شکاف بین دندان‌های جلو می‌شود که پس از آن به طور خود به خود برطرف می‌گردد، در زمان بروز آن امیدوار کننده خواهد بود. درک درست از اتفاقات طبیعی، بعضی از نگرانی‌های شما و تماس‌های تلفنی غیر ضروری به متخصص ارتودنسی‌تان را برطرف می‌کند. با این حال در صورتی که آنچه در دهان خود یا دهان کودک‌تان مشاهده می‌کنید الگوی توصیفی فوق را دنبال نمی‌کند، با مطب متخصص ارتودنسی خود تماس گرفته و موضوع را به آنها اطلاع دهید. بهتر است که در امنیت باشید تا در تاسف!