بعضی از بیماران ارتودنسی دچار بدشکلی بسیار شدید هستند که نیاز به کار گسترده‌تری نسبت به تنها استفاده از بریس برای اصلاح دارند. برای برخی از بیماران، متخصصین ارتودنسی نیاز به ایجاد مقدار زیادی از حرکات دندان دارند، بنابراین آنها از دستگاه‌هایی استفاده می‌کنند که به آنها اجازه می‌دهد که با اعمال فشار حرکت دندان را بهتر انجام دهند.
مینی پلیت ارتودنسی یکی از این گزینه‌های درمان است که نتایج عالی را فراهم می‌کند. مینی پلیت در درمان ارتودنسی نقش مهمی دارد.
مینی پلیت چیست و چه کاربردی در ارتودنسی دارد
توضیح ساده این است که مینی پلیت ارتودنسی یک ایمپلنت است که برای ارائه‌ی نیروی اهرم قرار داده می‌شود، و سپس به محض به دست آمدن حرکت مورد نظر حذف می‌شود. مینی پلیت در ارتودنسی می‌تواند به رسیدن سریع‌تر دندان‌ها به موقعیت بهتر کمک کند و اغلب به عنوان جایگزین برای هدگیر ارتودنسی و در تلفیق با بریس‌ها استفاده می‌شوند.
مزیت دیگر این است که در موارد خاص، مینی پلیت‌ها می‌توانند به موقعیت استخوانی بعلاوه‌ی دندانی کمک کنند، بنابراین نمای چهره بهبود می‌یابد.
مینی پلیت از چه ساخته شده است؟
مینی پلیت‌ها از تیتانیوم یا آلیاژ تیتانیوم ساخته شده‌اند و معمولا شامل سر، دسته و بدنه می‌شوند. بدنه به طور معمول توسط یک جراح دهان در زیر پوشش استخوان قرار می‌گیرد و با یک سری پیچ‌های کوچک به استخوان متصل می‌شود
بدنه به یک دسته متصل است که بوسیله‌ی یک سر که برای فراهم کردن امکان قرار دادن نیرو برای حرکت ارتودنسی دندان طراحی شده است، در دهان منبسط می‌شود.
فرآیند عمل مینی پلیت در ارتودنسی
برای قرار دادن مینی پلیت در ارتودنسی، متخصص ارتودنسی باید در ارتباط با یک جراح کار کند. این روش می‌تواند تحت بیهوشی موضعی باشد، اما در بعضی موارد ممکن است نیاز به آرامبخش داخل وریدی یا بیهوشی عمومی باشد.
دوره نقاهت این عمل تقریبا ۳ تا ۴ هفته طول خواهد کشید. در طی این زمان شما با دهانشویه ضد عفونی دهان خود را شستشو خواهید داد و باید به تمیز کردن اطراف پلیت استخوان توجه ویژه‌ای داشته باشید.
مینی پلیت یک دستگاه غیر متحرک است که متخصص ارتودنسی به لحاظ استراتژیکی در دهان قرار می‌دهد تا نیروها بتوانند دندان‌هایی را که نیاز به حرکت دارند بدون جابجایی دندان‌هایی که نیازی به حرکت ندارند حرکت دهند. به محض اینکه مینی پلیت کار خود را انجام داد، متخصص ارتودنسی به راحتی آن را حذف می‌کند.
قرار دادن مینی پلیت نیاز به تخصص و تجربه هر دو متخصص ارتودنسی و جراح دارد، متخصص ارتودنسی بهترین درک را از جایی که باید پلیت را قرار دهد دارد، در حالی که جراح دانش منحصر به فردی در مورد چگونگی قرار دادن آن دارد.
عوارض مینی پلیت
عوارض بالقوه با استفاده از مینی پلیت ارتودنسی شامل تورم صورت به طور مستقیم پس از قرار دادن جراحی، شل شدن پلیت، شکستن پلیت و پارگی مخاطی در اطراف پلیت است. این عوارض با رعایت نکات و مراقبت های پزشک، تا حد زیادی کاهش می یابد.
